İlim Ehlinden Alıntılar | 1

Halkın çoğunda şu durum vardır; bir sözü onların büyük tanıdığı bir adama isnat etsen, batıl dahi olsa hemen kabul ederler. Sevmedikleri, değersiz bildikleri bir kimseye isnat etsen doğru da olsa reddederler. Hakkı adamla ölçerler, adamı hakla değil. Bu çok büyük bir dalalettir.

Talebesi, İmâm A’zam Ebû Hanîfe’ye sorar: “Mü’min büyük günahlar işlediği zaman, Allah’ın düşmanı olur mu?” İmâm Ebû Hanîfe şöyle cevap verir: “Mü’min tevhidi terk etmediği müddetçe, bütün günahları da işlemiş olsa, yine Allah düşmanı olmaz. Zîra düşman, düşmanına buğz ve nefret besler, noksanlık izafe eder. Hâlbuki mü’min, büyük günah irtikap etmesine rağmen, Allah’ı her şeyden daha çok sever. Keza mü’min, ateşte yakılması yahut da Allah’a kalbinden iftirada bulunması hususunda muhayyer bırakılsa; ateşte yakılmayı, AIlah’a gönlünden iftira atmaya tercih eder.”

Dine hizmet iddiasıyla işlenen bir amelde samimiyetin alameti nedir? O işi senden daha iyi yapacak birisi olduğunda geri çekilmen ve farz-ı kifayeyi senden düşürdüğü için mutlu olup Allah’a şükretmendir.

Allah’ın öyle gizli lütuf ve ihsanları vardır ki: O’nun gizliliği en zeki adamların sezemeyeceği kadar incedir. Nice kolaylıklar güçlükten sonra gelir de mahzun gönüle ferahlık verir. Nice işler seni sabahleyin mahzun eder de akşamleyin sevindirir. Ne olursun, çok bunaldığın bir gün kendi kendisini birleyen Allah’a itimat et.

Tartışma ve inatlaşma, ilacı olmayan bir hastalıktır. Bu sebeple dindar olan bir kimsenin bunlardan uzak durması, kin ve öfkeyi terk etmesi ve Allah’ın yarattığı tüm varlıklara rahmet gözü ile bakması gerekir. Bu kişi, bu ümmetten sapıtan kimseleri doğru yola iletirken, yumuşak ve dostça davranmaya başvurmalı ve kendini sapkınların yoldan çıkarma dürtüsünü harekete geçiren kabalıklardan muhafaza etmelidir. Ayrıca bu kişi, ısrar, inat ve taassup dürtülerini tahrik etmenin, bid’atin kökleşmesine yardım edeceğini ve bu nedenle kıyamette sorgulanacağını kesin olarak bilmelidir.